بیوگرافی نگاتیو

در عکاسی، نگاتیو تصویری است معمولاً روی نوار یا صفحه‌ای از فیلم پلاستیکی شفاف که در آن روشن‌ترین بخش‌های سوژهٔ عکاسی‌شده به‌صورت تیره و تیره‌ترین بخش‌ها به‌صورت روشن ظاهر می‌شوند. این ترتیب معکوس به این دلیل رخ می‌دهد که مواد شیمیایی بسیار حساس به نوری که فیلم دوربین برای ثبت سریع تصویر در عکاسی معمولی استفاده می‌کند، در اثر نوردهی و فرآیند بعدی عکاسی، تیره می‌شوند نه اینکه رنگشان از بین برود. در مورد نگاتیوهای رنگی، رنگ‌ها نیز به رنگ‌های مکمل خود معکوس می‌شوند. نگاتیوهای رنگی معمولی دارای ته‌رنگ نارنجی کم‌رنگی هستند که به دلیل وجود یک ویژگی خودکار ماسک‌رنگ ایجاد می‌شود؛ این ویژگی در نهایت باعث بهبود بازتولید رنگ می‌شود. نگاتیوها معمولاً برای تهیه نسخه‌های مثبت روی کاغذ عکاسی استفاده می‌شوند؛ این کار یا با پروژکت کردن نگاتیو روی کاغذ با استفاده از آگراندیسور عکاسی انجام می‌شود یا از طریق چاپ تماسی. کاغذ عکاسی نیز بسته به میزان نوردهی‌اش تیره می‌شود، بنابراین یک وارونگی دوم اتفاق می‌افتد که ترتیب روشنایی و تیرگی را به حالت عادی بازمی‌گرداند. نگاتیوها زمانی معمولاً بر روی صفحات نازکی از شیشه ساخته می‌شدند، نه روی فیلم‌های پلاستیکی، و برخی از نخستین نگاتیوها روی کاغذ تهیه می‌شدند. چاپ‌های مثبت شفاف را می‌توان با چاپ نگاتیو روی فیلم‌های مثبت مخصوص تهیه کرد؛ همان‌طور که در ساخت نگاتیوهای سنتی فیلم‌های سینمایی برای نمایش در سینماها انجام می‌شود. برخی از فیلم‌هایی که در دوربین‌ها استفاده می‌شوند، برای ظاهر شدن به روش پروسس معکوس طراحی شده‌اند که در آن، به جای نگاتیو، تصویر نهایی مثبت مستقیماً روی فیلم اصلی ایجاد می‌شود. تصاویر مثبت روی فیلم یا شیشه را ترانسپارنت یا دیاپوزیتیو می‌نامند، و اگر در قاب‌های کوچکی قرار گیرند که برای استفاده در اسلاید پروژکتور یا نمایشگرهای بزرگ‌نما طراحی شده‌اند، به آن‌ها معمولاً اسلاید گفته می‌شود.